Literatura Primarna literatura 1. FRISCH, Max (1995) Santa Cruz. Eine Romanze. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: 2. Suhrkamp Verlag. Str. 7-76. 3. FRISCH, Max (1995) Nun singen sie wieder. Versuch eines Requiems. U: Sämtliche Stücke. 4. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 77-132. 5. FRISCH, Max (1995) Die Chinesische Mauer. Eine Farce (Version für Paris, 1972). U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 133-209. 6. FRISCH, Max (1995) Als der Krieg zu Ende war. Schauspiel. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 211-257. 7. FRISCH, Max (1995) Graf Öderland. Eine Moritat in zwölf Bildern. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 259-343. 8. FRISCH, Max (1995) Don Juan oder Die Liebe zur Geometrie. Komödie in fünf Akten. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 345-417. 9. FRISCH, Max (1995) Biedermann und die Brandstifter. Ein Lehrstück ohne Lehre. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 419-483. 10. FRISCH, Max (1995) Die große Wut des Philipp Hotz. Ein Schwank. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 485-521. 11. FRISCH, Max (1995) Andorra. Stück in zwölf Bildern. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 523-623. 12. FRISCH, Max (1995) Biografie: Ein Spiel (Neue Fassung 1984). U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 625-724. 13. FRISCH, Max (1995) Triptychon. Drei szenische Bilder. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 725-801. Sekundarna literatura: 1. ALLEMAN, Beda (1956) Ironie und Dichtung. Tübingen: Verlag Günther Neske Pfullingen. 2. ANDERSON, William Summers (1982) Essays on Roman Satire. New Jersey: Princeton University Press, Princeton. 3. ARISTOTEL (2005) O pjesničkom umijeću. Zagreb: Školska knjiga. 4. ARNOLD, Heinz Ludwig (1975) Gespräche mit Schriftstellern. München: Verlag C. H. Beck. 5. ARNTZEN, Helmut (1964) Gegen-Zeitung: Deutsche Satire des 20. Jahrhunderts. Heidelberg: Wolfgang Rothe Verlag. 6. ARNTZEN, Helmut (1989) Satire in der deutschen Literatur: Geschichte und Theorie: Band 1: Vom 12. bis zum 17. Jahrhundert. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft. 7. AUERBACH, Erich (2001) Mimesis. Dargestellte Wirklichkeit in der abendländischen Literatur. Tübingen und Basel: A. Francke Verlag. 8. BÄNZIGER, Hans (1975) Zwischen Protest und Traditionsbewußtsein. Arbeiten zum Werk und zur gesellschaftlichen Stellung Max Frischs. Bern i München: Francke Verlag. 9. BÄNZIGER, Hans (1987) Frisch und Dürrenmatt. Materialien und Kommentare. Tübingen: Max Niemeyer Verlag. 10. BARTHES, Roland (2009) Mitologije, Zagreb: Pelago. 11. BECKERMANN, Thomas (1971) Über Max Frisch. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. 12. BEHLER, Ernst (1990) Irony and the Discourse of Modernity. Seattle – London: University of Washington Press. 13. BEHLER, Ernst (1997) Ironie und literarische Moderne. Paderborn-München-WienZürich: Ferdinand Schöningh. 14. BEHLER, Ernst (1972) Klassische Ironie, Romantische Ironie, Tragische Ironie: Zum Ursprung dieser Begriffe. Darmstadt: Wissenschaftliche Gesellschaft. 15. BENTLEY, Eric (1991) The Life of the Drama. New York: Applaus Theatre & Cinema Books. 16. BIEDERMANN, Marianne (1983) Politisches Theater oder radikale Verinnerlichung? U: ARNOLD, Heinz Ludwig (1983): Text und Kritik. Zeitschrift für Literatur. Heft 47/48. Edition Text + Kritik GmbH, München. Str. 44-57. 17. BIRCHER, Urs (2000) Mit Ausnahme der Freundschaft: Max Frisch 1956–1991. Zürich: Limmat. 18. BRADBURY Malcolm i MCFARLANE James (1991) Modernism 1890 – 1930. London: Penguin books. 19. BRECHT, Bertolt (1979) Dijalektika u teatru. Nolit, Beograd. 20. BROOKS, Cleanth (1947) The Well Wrought Urn: Studies in the Structure of Poetry. New York: Reynal & Hitchcock. 21. BROOKS, Cleanth i WARREN, Robert Penn (1979) Understanding Fiction. Englewood Cliffs, N. J.: Prentice-Hall Inc. 22. BUTLER, Michael (1985) The Plays of Max Frisch. New York: St. Martin's Press. 23. CAMUS, Albert (1998) Mit o Sizifu. Zagreb: Matica hrvatska. 24. COLEBROOK, Claire (2004) Irony. London-New York: Routledge. 25. COLEBROOK, Claire (2002) Irony in the Work of Philosophy. Linconl NE: University of Nebraska Press. 26. CRITCHLEY, Simon (2007) O humoru, Zagreb: Algoritam. 27. DAHMS, M. Erna (1976) Zeit und Zeiterlebnis in den Werken Max Frischs. Berlin – New York: Walter de Gruyter. 28. DAVENPORT, Guy (1980) Archilochos - Sappho – Alkman. Three Lyric Poets of the Late Bronze Age. Berkeley, Los Angeles, London: University of California Press. Str. 1-76. 29. DE GROOT, Cegienas (1977) Zeitgestaltung im Drama Max Frischs. Die Vergegenwärtigungstechnik in “Santa Cruz”, “Die Chinesische Mauer” und “Biografie”. Amsterdam: Editions Rodopi N.V. 30. DELEUZE, Gilles (1994) Difference and Repetition. New York: Columbia University Press. 31. DE MAN, Paul (1971) Blindness and Insight – Essays in the Rhetoric of Contemporary Criticism. New York: Oxford University Press. 32. DE MOLINA, Tirso (1993) Seviljski zavodnik i kameni uzvanik. Zagreb: Hrvatsko filološko društvo. Biblioteka Književna smotra. 33. DUDAŠ, Boris (2003) Das Motiv der Maske in Sternheims “Komödien aus dem bürgerlichen Heldenleben”. U: MILADINOVIĆ ZALAZNIK, Mira (2003) Germanistik im Kontraraum Europa II: Beiträge zur Literatur. Ljubljana: Oddelek za germanistiko z nederlandistiko in skandinavistiko Filozofske fakultete Univerze v Ljubljani. Str. 51-70. 34. DUDAŠ, Boris (2003) Vom bürgerlichen Lustspiel zur politischen Groteske. Carl Sternheims Komödien “Aus dem bürgerlichen Heldenleben” in ihrer werkgeschichtlichen Entwicklung. Hamburg: Verlag Dr. Kovač. 35. DÜRRENMATT, Friedrich (1980) Theater. Essays, Gedichte und Reden. Zürich: Diogenes Verlag AG. 36. DURZAK, Manfred (1972) Dürrenmatt, Frisch, Weiss. Deutsches Drama der Gegenwart zwischen Kritik und Utopie. Stuttgart: Philipp Reclam jun. 37. ČEHOV, Anton Pavlovič (1988) Tri sestre. U: Drame. Zagreb: August Cesarec. Str. 175-236. 38. ECKART, Rolf (1965.) Max Frisch. Andorra. München: R. Oldenbourg Verlag. 39. ECO, Umberto (2004) Između laži i ironije. Zagreb: Izvori. 40. ELAM, Keir (1980) The Semiotics of Theatre and Drama. London i New York: Methuen. 41. ELLIOTT, Robert Clarke (1960) The Power of Satire: Magic, Ritual, Art. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. 42. EMPSON, William (1966) Seven Types of Ambiguity. New York: New Directions. 43. ESSLIN, Martin (2001) The Theatre of the Absurd. New York: Vintage Books, A Division of Random House Inc. 44. FERGUSSON, Francis (1949) Idea of a Theatre: A Study of Ten Plays: Art of Drama in Changing Perspective. New Jersey: Princeton University Press. 45. FISCHER-LICHTE, Erika (2007) Semiotik des Theaters: Das System der theatralischen Zeichen, Band 1. Tübingen: Gunter Narr Verlag. 46. FISCHER-LICHTE, Erika (2009) Semiotik des Theaters: Die Aufführung als Text, Band 3. Tübingen: Gunter Narr Verlag. 47. FRISCH, Max (2010) Crni kvadrat – dva predavanja o poetici. Zagreb: Naklada Ljevak. 48. FRISCH, Max (2000) Im übrigen bin ich immer völlig allein. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. 49. FRISCH, Max (2008) Romane, Erzählungen, Tagebücher. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. 50. FRISCH, Max (1967) Öffentlichkeit als Partner. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. 51. FRÜHWALD, Wolfgang (1966) Wo ist Andorra? U: SCHMITZ, Walter (1981) Über Max Frisch II. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. 52. FRYE, Northrop (2000) Anatomija kritike: četiri eseja, Zagreb: Golden marketing. 53. GASSMAN VON ZOLLIKON, Max (1996.) Max Frisch. Leitmotive der Jugend. Zürich: Universität Zürich. 54. GEISSER, Heinrich (1973) Die Entstehung von Max Frischs Dramaturgie der Permutation. Bern: Verlag Paul Haupt. 55. GLEICHAUF, Ingeborg (2010) Jetzt nicht die Wut verlieren: Max Frisch – eine Biographie. München: Nagel & Kimche. 56. GLICKSBERG, Charles Irving (1969) The Ironic Vision in Modern Literature, The Hague: Martinus Nijhoff. 57. GOFFMAN, Erving (1974) Frame Analysis. An Essay on the Organization of Experience. Boston: Northeastern University Press. 58. GUREWITCH, Morton (1994) The Ironic Temper and the Comic Imagination. Detroit: Wayne State University Press. 59. HAGE, Volker (2011) Max Frisch: Sein Leben in Bildern und Texten. Berlin: Suhrkamp Verlag. 60. HAGE, Volker (1997) Max Frisch. Reinbek bei Hamburg: Rowohlt Taschenbuch Verlag GmbH. 61. HEGEL, Georg Wilhelm Friedrich (2000) Fenomenologija duha. Zagreb: Ljevak d.o.o. 62. HIGHET, Gilbert (1962) The Anatomy of Satire. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. 63. HODAK, Antoni (1999) Typologie des modernen Menschen im Schaffen von Max Frisch. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński. 64. HODGE Robert i KRESS Gunther (2007) Social Semiotics. Cambridge – Malden: Polity Press. 65. HUTCHEON, Linda (1994) Irony's Edge: The Theory and Politics of Irony. London and New York: Routledge. 66. HUYSSEN, Andreas (1976) Unbewältigte Vergangenheit – Unbewältigte Gegenwart. U: GRIMM, Reinhold i HERMAND, Jost (1976) Geschichte im Gegenwartsdrama. Stuttgart, Berlin, Köln, Mainz: Verlag W. Kohlhammer. Str. 39-53. 67. JAMESON, Fredric (1991) Postmodernism, or, The Cultural Logic of Late Capitalism. Durham: Duke University Press. 68. JANCKE, Rudolf (1929) Das Wesen der Ironie: eine Strukturanalyse ihrer Erscheinungsformen. Leipzig: Verlag J. A. Barth. 69. JAPP, Uwe (1983) Theorie der Ironie. Frankfurt am Main: Vittorio Klostermann. 70. JOHNSON, Edgar (1945) A Treasury of Satire. New York: Simon and Schuster. 71. JOHNSON, Uwe (1975) Max Frisch. Stich-Worte. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. 72. JURGENSEN, Manfred (1968) Max Frisch. Die Dramen. Bern: Lukianos-Verlag Hans Erpf. 73. KARASEK, Helmut (1969) Max Frisch. Velber bei Hannover: Friedrich Verlag. 74. KESTING, Marianne (1974) Das epische Theater. Stuttgart-Berlin-Köln-Mainz: Verlag W. Kohlhammer. 75. KIERKEGAARD, Søren (1975) Ponavljanje. Pokušaj u eksperimentalnoj psihologiji Konstantina Konstantinusa. Beograd: Grafos. 76. KIERKEGAARD, Søren (1990) Ili-ili. Sarajevo: Veselin Masleša – Svjetlost. 77. KIERKEGAARD, Søren (1989) The Concept of Irony With Continual Reference to Socrates. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. 78. KNAPP, Gerhard Peter (1979) Max Frisch. Aspekte des Bühnenwerks. Bern-Frankfurt am Mein-Las Vegas: Peter Lang. 79. KNAPP, Gerhard Peter i KNAPP, Mona (1980) Max Frisch: Andorra. Frankfurt am Main, Berlin, München: Verlag Moritz Dieserweg. 80. LAZAROWICZ, Klaus (1963) Verkehrte Welt: Vorstudien zu einer Geschichte der deutschen Satire. Tübingen: Max Niemeyer Verlag. 81. LEITGEB, Christoph (2008) Barthes' Mythos im Rahmen konkreter Ironie: literarische Konstruktionen des Eigenen und Fremden. München: Wilhelm Fink Verlag. 82. LESSING, Gotthold Ephraim (2007) Nathan der Weise. Husum/Nordsee: Hamburger Leseheft Verlag. 83. LUSSER-MERTELSMANN, Gunda (1976) Max Frisch. Die Identitätsproblematik in seinem Werk aus psychoanalytischer Sicht. Stuttgart Akademischer Verlag HansDieter Heinz. 84. LÜTHE, Rudolf (2002) Der Ernst der Ironie: Studien zur Grundlegung einer ironistischen Kulturphilosophie der Kunst. Würzburg: Verlag Königshausen & Neumann. 85. LÜTHI, Hans Jürg (1981) Max Frisch. “Du sollst dir kein Bildnis machenˮ. München: Francke Verlag. 86. MARX, Karl (2007) Der achtzehnte Brumaire des Louis Bonaparte. Frankfur am Main: Suhrkamp. 87. MATZKOWSKI, Bernd (2009) Erläuterungen zu Max Frisch Andorra. Hollfeld: Bange Verlag. 88. MELL, Max (1962): Prosa – Dramen – Verse. München: Albert Langen – Georg Müller. Str. 129-166. 89. MENKE, Christoph (2009) Tragic Play, Irony and Theatre from Sophocles to Beckett. New York: Columbia University Press. 90. MENNEMEIER, Franz Norbert (1975) Modernes deutsches Drama: Kritiken und Charakteristiken: Band 2: 1933 bis zur Gegenwart. München: Wilhelm Fink Verlag. 91. MOLIÈRE (1950) Don Juan, Škrtac. Zagreb: Klasično kazalište, Državno izdavačko poduzeće Hrvatske. 92. MOTEKAT, Helmut (1977) Das zeitgenössische deutsche Drama. Stuttgart-BerlinKölnMainz: Verlag W. Kohlhammer. 93. MUECKE, Douglas Colin (1969) The Compass of Irony. London: Methuen & Co. Ltd. 94. MUECKE, Douglas Colin (1970a) Irony. London and New York: Methuen & Co. Ltd. 95. MUECKE, Douglas Colin (1970b) Irony and the Ironic. London and New York: Methuen & Co. Ltd. 96. MÜLLER, Marika (1995) Die Ironie/Kulturgeschichte und Textgestalt. Würzburg: 97. Königshausen & Neumann. 98. MÜLLER-SALGET, Klaus (1996) Max Frisch. Stuttgart: Philipp Reclam jun. GmbH & Co. 99. MÜLLER-SALGET, Klaus (2002) Max Frisch. U: ALLKEMPER, Allo i EKE, Norbert Otto (2002) Deutsche Dramatiker des 20. Jahrhunderts. Berlin: Erich Schmidt Verlag. Str. 334354. 100. NEUMANN, Gerhart, SCHRÖDER, Jürgen i KARNICK, Manfred (1969) DürrenmattFrisch-Weiss. Drei Entwürfe zum Drama der Gegenwart. München: Wihlem Fink Verlag. 101. ORAIĆ TOLIĆ, Dubravka (2005) Muška moderna i ženska postmoderna: rođenje virtualne kulture. Zagreb: Naklada Ljevak. 102. ORTEGA Y GASSET, José (1949) Betrachtungen über die Technik. Der Intellektuelle und der Andere. Stuttgart: Deutsche Verlags-Anstalt. Str. 125-143. 103. PAPIÓR, Jan (1979) Die Ironie in der deutschsprachigen Literatur des 20. Jahrhunderts (In Theorie und Grstaltung). Poznán: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. 104. PETERSEN, Jürgen H. (1989) Max Frisch. Stuttgart: Metzler. 105. PIRANDELLO, Luigi (1960) On Humor. Chapel Hill, N.C.: The University of North Carolina Press. 106. PIRANDELLO, Luigi (1999) Šest osoba traži autora i ČALE, Morana (1999) Pogovor. U: Gole maske. Zagreb: Školska knjiga. Str. 245-307. i 671-685. 107. PIRANDELLO, Luigi (2001) Nobelova nagrada za književnost 1934. Zagreb: Školska knjiga. 108. PRANG, Helmut (1972) Die romantische Ironie. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft. 109. QUINTERO, Ruben (2011) A Companion to Satire: Ancient and Modern. Oxford: WileyBlackwell. 110. RICHARDS, Ivor Armstrong (2004) Principles of Literary Criticism. London i New York: Routledge. 111. RORTY, Richard (1995) Kontigencija, Ironija i solidarnost. Zagreb: Naprijed. 112. RUSSELL, Bertrand (2005) Mudrost zapada. Split: Marjan tisak. 113. SCHILLER, Friedrich (1967) Über naive und sentimentalische Dichtung u Schillers Werke in fünf Bänden. Erster Band: Gedichte – Prosaschriften. Berlin i Weimar: Aufbau-Verlag. Str. 248-343. 114. SCHLEGEL, Friedrich (2006) Kritike i fragmenti. Zagreb: Naklada Jurčić, Filozofska biblioteka. 115. SCHMITZ, Walter (1979) Materalien zu Max Frisch “Biedermann und die Brandstifter”. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. 116. SCHMITZ, Walter (1985) Max Frisch: Das Werk (1931 – 1961). Studien zu Tradition und Traditionsverarbeitung. Bern – Frankfurt am Main – New York: Peter Lang. 117. SCHMITZ, Walter (1985) Max Frisch: Das Spätwerk (1962-1982). Tübingen: Francke Verlag. 118. SCHMITZ, Walter (1987) Max Frisch. Frankfurt am Main: Suhrkamp Taschenbuch Materialien. 119. SCHMITZ, Walter i WENDT, Ernst (1978) Materialien zu Max Frischs “Andorra”. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. 120. SCHNELL, Ralf (1989) Die verkehrte Welt: literarische Ironie im 19. Jahrhundert. Stuttgart: J. B. Metzlersche Verlagsbuchhandlung. 121. SCHOPENHAUER, Arthur (2009) Die Welt als Wille und Vorstellung. Köln: Anaconda Verlag GmbH. 122. SCHUHMACHER, Klaus (1979) “Weil es geschehen ist”. Untersuchungen zu Max Frischs Poetik der Geschichte., Königstein/Ts: Verlag Anton Hain Meisenheim GmbH. 123. SCHULZE, Hagen (2011): Kleine deutsche Geschichte. München: Deutscher Taschenbuch Verlag GmbH & Co. KG. 124. SEDGEWICK, Garnett Gladwin (2003) Of Irony especially in Drama. Vancouver: Ronsdale Press. 125. SLABINAC, Gordana (1996) Zavođenje ironijom. Zagreb: Biblioteka L. 126. SOFOKLO (1996) Antigona – Kralj Edip. Zagreb: Školska knjiga. 127. STATES, Bert Olen (1971) Irony and Drama: A Poetics. London: Cornell University Press. 128. STÄUBLE, Eduard (1967) Max Frisch. Ein Schweizer Dichter der Gegenwart. Versuch einer Gesamtdarstellung seines Werkes. Amriswill: Bodensee-Verlag. 129. STEPHAN, Alexander (1983) Max Frisch. München: Verlag C. H. Beck. 130. STEPHAN, Joachim (1964) Satire und Sprache: zu dem Werk von Karl Kraus. München: Anton Pustet. 131. STOJANOVIĆ, Dragan (1984) Ironija i značenje. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. 132. STORM, William (2011) Irony and the Modern Theatre. Cambridge: Cambridge University Press. 133. STROHSCHNEIDER-KOHRS, Ingrid (1960) Die romantische Ironie in Theorie und Gestaltung. Tübingen: Max Niemeyer Verlag. 134. SZONDI, Peter (2001) Teorija moderne drame 1880-1950. Zagreb: Biblioteka Mansioni. 135. ŠPORER, David (2005) Novi historizam. Zagreb: AGM. 136. THEOPHRAST (2000) Charaktere. Stuttgart: Philipp Reclam jun. 137. THOMPSON, Alan Reynolds (1948) The Dry Mock: A Study of Irony in Drama. Berkeley and Los Angeles: University of California Press. 138. TÖNNIES, Ferdinand (2012) Zajednica i društvo. Osnovni pojmovi čiste sociologije. Zagreb: Kultura i Društvo. 139. WEISE, Adelheid (1969) Untersuchungen zur Thematik und Struktur der Dramen von Max Frisch. Göppingen: Verlag Alfred Kümmerle. 140. WIMSATT, William Kurtz (1982) The Verbal Icon: Studies in the Meaning of Poetry. Lexington, Kentucky: The University Press of Kentucky. 141. WORCESTER, David (1960) The Art of Satire. New York: Russell & Russell. 142. ZLATAR, Andrea (2010) RJEČNIK TIJELA. Dodiri, otpor, žene. Zagreb: Naklada LJEVAK d.o.o. 143. ŽMEGAČ, Viktor (1982) Istina fikcije. Njemački pripovjedači od Thomasa Manna do Günthera Grassa. Zagreb: Znanje. Referentna literatura 1. BEKER, Miroslav (1979) Povijest književnih teorija: od antike do kraja devetnaestog stoljeća, Zagreb: Liber. 2. BEKER, Miroslav (1999) Suvremene književne teorije. Zagreb: Matica Hrvatska. 3. BERTENS, Hans (1994) Literary Theory. The Basics. London i New York: Taylor & Francis. 4. BEST, Otto Ferdinand (1994) Handbuch literarischer Fachbegriffe: Definitionen und Beispiele. Frankfurt am Main: Fischer Taschenbuch Verlag. 5. BITI, Vladimir (2000) Pojmovnik suvremene književne i kulturne teorije. Zagreb: Matica hrvatska. 6. BRAUNECK, Manfred i SCHNEILIN, Gerard (2007) Theaterlexikon 1. Begriffe und Epochen, Bühnen und Ensembles. Reinbek bei Hamburg: Rowohlt Taschenbuch Verlag GmbH. 7. BUJAS, Željko (2005) Veliki englesko-hrvatski rječnik. Zagreb: Nakladni zavod Globus. 8. FRENZEL, Elisabeth (1976) Motive der Weltliteratur: ein Lexikon dichtungsgeschichtlicher Längsschnitte. Stuttgart: Alfred Kröner Verlag. 9. GREENE, William Chace (1965) The Choices of Criticism. Cambridge, Massachusetts i London: The M.I.T. Press. 10. GUERIN L. Wilfred, LABOR Earle, MORGAN Lee, REESEMAN C. Jeanne i WILLINGHAM R. John. (2005) A Handbook of Critical Approaches to Literature. New York i Oxford: Oxford University Press. 11. HANSEN-KOKORUŠ, Renate, MATEŠIĆ, Josip, PEČUR-MEDINGER, Zrinka i ZNIKA, Marija (2005) Deutsch-Kroatisches Universalwörterbuch. Njemačkohrvatski univerzalni rječnik. Zagreb: Nakladni zavod Globus, Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje. 12. PAVIS, Patrice (2004) Pojmovnik teatra. Zagreb: Bibliotela Lex, izdanja Antibarbarus. 13. SAGARRA, Eda i SKRINE, Peter (1997) A Companion to German Literature: from 1500 to the present. Oxford: Blackwell Publishers Ltd. 14. SCHWEIKLE, Günther i SCHWEIKLE, Irmgard (1990) Metzler-Literatur-Lexikon. Begriffe und Definitionen. Stuttgart: J. B. Metzlersche Verlagsbuchhandlung. 15. SOLAR, Milivoj (2003) Povijest svjetske književnosti. Zagreb: Golden marketing. 16. SOLAR, Milivoj (2006) Rječnik književnog nazivlja. Zagreb: Golden marketing. 17. VON WILPERT, Gero (1969) Sachwörterbuch der Literatur. Stuttgart: Alfred Kröner Verlag. 18. ŽMEGAČ, Viktor (2004) Kineski zid. U: DETONI-DUJMIĆ, Dunja (2004) Leksikon svjetske književnosti: Djela. Zagreb: Školska knjiga. Str. 278.