Document

Werbung
Literatura
Primarna literatura
1. FRISCH, Max (1995) Santa Cruz. Eine Romanze. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am
Main:
2. Suhrkamp Verlag. Str. 7-76.
3. FRISCH, Max (1995) Nun singen sie wieder. Versuch eines Requiems. U: Sämtliche
Stücke.
4. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 77-132.
5. FRISCH, Max (1995) Die Chinesische Mauer. Eine Farce (Version für Paris, 1972). U:
Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 133-209.
6. FRISCH, Max (1995) Als der Krieg zu Ende war. Schauspiel. U: Sämtliche Stücke.
Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 211-257.
7. FRISCH, Max (1995) Graf Öderland. Eine Moritat in zwölf Bildern. U: Sämtliche
Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 259-343.
8. FRISCH, Max (1995) Don Juan oder Die Liebe zur Geometrie. Komödie in fünf Akten.
U: Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 345-417.
9. FRISCH, Max (1995) Biedermann und die Brandstifter. Ein Lehrstück ohne Lehre. U:
Sämtliche Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 419-483.
10. FRISCH, Max (1995) Die große Wut des Philipp Hotz. Ein Schwank. U: Sämtliche
Stücke. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 485-521.
11. FRISCH, Max (1995) Andorra. Stück in zwölf Bildern. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt
am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 523-623.
12. FRISCH, Max (1995) Biografie: Ein Spiel (Neue Fassung 1984). U: Sämtliche Stücke.
Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 625-724.
13. FRISCH, Max (1995) Triptychon. Drei szenische Bilder. U: Sämtliche Stücke. Frankfurt
am Main: Suhrkamp Verlag. Str. 725-801.
Sekundarna literatura:
1. ALLEMAN, Beda (1956) Ironie und Dichtung. Tübingen: Verlag Günther Neske
Pfullingen.
2. ANDERSON, William Summers (1982) Essays on Roman Satire. New Jersey:
Princeton University Press, Princeton.
3. ARISTOTEL (2005) O pjesničkom umijeću. Zagreb: Školska knjiga.
4. ARNOLD, Heinz Ludwig (1975) Gespräche mit Schriftstellern. München: Verlag C.
H. Beck.
5. ARNTZEN, Helmut (1964) Gegen-Zeitung: Deutsche Satire des 20. Jahrhunderts.
Heidelberg: Wolfgang Rothe Verlag.
6. ARNTZEN, Helmut (1989) Satire in der deutschen Literatur: Geschichte und Theorie:
Band 1: Vom 12. bis zum 17. Jahrhundert. Darmstadt: Wissenschaftliche
Buchgesellschaft.
7. AUERBACH, Erich (2001) Mimesis. Dargestellte Wirklichkeit in der
abendländischen Literatur. Tübingen und Basel: A. Francke Verlag.
8. BÄNZIGER, Hans (1975) Zwischen Protest und Traditionsbewußtsein. Arbeiten zum
Werk und zur gesellschaftlichen Stellung Max Frischs. Bern i München: Francke
Verlag.
9. BÄNZIGER, Hans (1987) Frisch und Dürrenmatt. Materialien und Kommentare.
Tübingen: Max Niemeyer Verlag.
10. BARTHES, Roland (2009) Mitologije, Zagreb: Pelago.
11. BECKERMANN, Thomas (1971) Über Max Frisch. Frankfurt am Main: Suhrkamp
Verlag.
12. BEHLER, Ernst (1990) Irony and the Discourse of Modernity. Seattle – London:
University of Washington Press.
13. BEHLER, Ernst (1997) Ironie und literarische Moderne. Paderborn-München-WienZürich: Ferdinand Schöningh.
14. BEHLER, Ernst (1972) Klassische Ironie, Romantische Ironie, Tragische Ironie: Zum
Ursprung dieser Begriffe. Darmstadt: Wissenschaftliche Gesellschaft.
15. BENTLEY, Eric (1991) The Life of the Drama. New York: Applaus Theatre &
Cinema Books.
16. BIEDERMANN, Marianne (1983) Politisches Theater oder radikale Verinnerlichung?
U: ARNOLD, Heinz Ludwig (1983): Text und Kritik. Zeitschrift für Literatur. Heft
47/48. Edition Text + Kritik GmbH, München. Str. 44-57.
17. BIRCHER, Urs (2000) Mit Ausnahme der Freundschaft: Max Frisch 1956–1991.
Zürich: Limmat.
18. BRADBURY Malcolm i MCFARLANE James (1991) Modernism 1890 – 1930.
London: Penguin books.
19. BRECHT, Bertolt (1979) Dijalektika u teatru. Nolit, Beograd.
20. BROOKS, Cleanth (1947) The Well Wrought Urn: Studies in the Structure of Poetry.
New York: Reynal & Hitchcock.
21. BROOKS, Cleanth i WARREN, Robert Penn (1979) Understanding Fiction.
Englewood Cliffs, N. J.: Prentice-Hall Inc.
22. BUTLER, Michael (1985) The Plays of Max Frisch. New York: St. Martin's Press.
23. CAMUS, Albert (1998) Mit o Sizifu. Zagreb: Matica hrvatska.
24. COLEBROOK, Claire (2004) Irony. London-New York: Routledge.
25. COLEBROOK, Claire (2002) Irony in the Work of Philosophy. Linconl NE:
University of Nebraska Press.
26. CRITCHLEY, Simon (2007) O humoru, Zagreb: Algoritam.
27. DAHMS, M. Erna (1976) Zeit und Zeiterlebnis in den Werken Max Frischs. Berlin –
New York: Walter de Gruyter.
28. DAVENPORT, Guy (1980) Archilochos - Sappho – Alkman. Three Lyric Poets of the
Late Bronze Age. Berkeley, Los Angeles, London: University of California Press. Str.
1-76.
29. DE GROOT, Cegienas (1977) Zeitgestaltung im Drama Max Frischs. Die
Vergegenwärtigungstechnik in “Santa Cruz”, “Die Chinesische Mauer” und
“Biografie”. Amsterdam: Editions Rodopi N.V.
30. DELEUZE, Gilles (1994) Difference and Repetition. New York: Columbia University
Press.
31. DE MAN, Paul (1971) Blindness and Insight – Essays in the Rhetoric of
Contemporary Criticism. New York: Oxford University Press.
32. DE MOLINA, Tirso (1993) Seviljski zavodnik i kameni uzvanik. Zagreb: Hrvatsko
filološko društvo. Biblioteka Književna smotra.
33. DUDAŠ, Boris (2003) Das Motiv der Maske in Sternheims “Komödien aus dem
bürgerlichen Heldenleben”. U: MILADINOVIĆ ZALAZNIK, Mira (2003)
Germanistik im Kontraraum Europa II: Beiträge zur Literatur. Ljubljana: Oddelek za
germanistiko z nederlandistiko in skandinavistiko Filozofske fakultete Univerze v
Ljubljani. Str. 51-70.
34. DUDAŠ, Boris (2003) Vom bürgerlichen Lustspiel zur politischen Groteske. Carl
Sternheims Komödien “Aus dem bürgerlichen Heldenleben” in ihrer
werkgeschichtlichen Entwicklung. Hamburg: Verlag Dr. Kovač.
35. DÜRRENMATT, Friedrich (1980) Theater. Essays, Gedichte und Reden. Zürich:
Diogenes Verlag AG.
36. DURZAK, Manfred (1972) Dürrenmatt, Frisch, Weiss. Deutsches Drama der
Gegenwart zwischen Kritik und Utopie. Stuttgart: Philipp Reclam jun.
37. ČEHOV, Anton Pavlovič (1988) Tri sestre. U: Drame. Zagreb: August Cesarec. Str.
175-236.
38. ECKART, Rolf (1965.) Max Frisch. Andorra. München: R. Oldenbourg Verlag.
39. ECO, Umberto (2004) Između laži i ironije. Zagreb: Izvori.
40. ELAM, Keir (1980) The Semiotics of Theatre and Drama. London i New York:
Methuen.
41. ELLIOTT, Robert Clarke (1960) The Power of Satire: Magic, Ritual, Art. Princeton,
New Jersey: Princeton University Press.
42. EMPSON, William (1966) Seven Types of Ambiguity. New York: New Directions.
43. ESSLIN, Martin (2001) The Theatre of the Absurd. New York: Vintage Books, A
Division of Random House Inc.
44. FERGUSSON, Francis (1949) Idea of a Theatre: A Study of Ten Plays: Art of Drama
in Changing Perspective. New Jersey: Princeton University Press.
45. FISCHER-LICHTE, Erika (2007) Semiotik des Theaters: Das System der
theatralischen Zeichen, Band 1. Tübingen: Gunter Narr Verlag.
46. FISCHER-LICHTE, Erika (2009) Semiotik des Theaters: Die Aufführung als Text,
Band 3. Tübingen: Gunter Narr Verlag.
47. FRISCH, Max (2010) Crni kvadrat – dva predavanja o poetici. Zagreb: Naklada
Ljevak.
48. FRISCH, Max (2000) Im übrigen bin ich immer völlig allein. Frankfurt am Main:
Suhrkamp Verlag.
49. FRISCH, Max (2008) Romane, Erzählungen, Tagebücher. Frankfurt am Main:
Suhrkamp Verlag.
50. FRISCH, Max (1967) Öffentlichkeit als Partner. Frankfurt am Main: Suhrkamp
Verlag.
51. FRÜHWALD, Wolfgang (1966) Wo ist Andorra? U: SCHMITZ, Walter (1981) Über
Max Frisch II. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
52. FRYE, Northrop (2000) Anatomija kritike: četiri eseja, Zagreb: Golden marketing.
53. GASSMAN VON ZOLLIKON, Max (1996.) Max Frisch. Leitmotive der Jugend.
Zürich: Universität Zürich.
54. GEISSER, Heinrich (1973) Die Entstehung von Max Frischs Dramaturgie der
Permutation. Bern: Verlag Paul Haupt.
55. GLEICHAUF, Ingeborg (2010) Jetzt nicht die Wut verlieren: Max Frisch – eine
Biographie. München: Nagel & Kimche.
56. GLICKSBERG, Charles Irving (1969) The Ironic Vision in Modern Literature, The
Hague: Martinus Nijhoff.
57. GOFFMAN, Erving (1974) Frame Analysis. An Essay on the Organization of
Experience. Boston: Northeastern University Press.
58. GUREWITCH, Morton (1994) The Ironic Temper and the Comic Imagination.
Detroit: Wayne State University Press.
59. HAGE, Volker (2011) Max Frisch: Sein Leben in Bildern und Texten. Berlin:
Suhrkamp Verlag.
60. HAGE, Volker (1997) Max Frisch. Reinbek bei Hamburg: Rowohlt Taschenbuch
Verlag GmbH.
61. HEGEL, Georg Wilhelm Friedrich (2000) Fenomenologija duha. Zagreb: Ljevak
d.o.o.
62. HIGHET, Gilbert (1962) The Anatomy of Satire. Princeton, New Jersey: Princeton
University Press.
63. HODAK, Antoni (1999) Typologie des modernen Menschen im Schaffen von Max
Frisch. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński.
64. HODGE Robert i KRESS Gunther (2007) Social Semiotics. Cambridge – Malden:
Polity Press.
65. HUTCHEON, Linda (1994) Irony's Edge: The Theory and Politics of Irony. London
and New York: Routledge.
66. HUYSSEN, Andreas (1976) Unbewältigte Vergangenheit – Unbewältigte Gegenwart.
U: GRIMM, Reinhold i HERMAND, Jost (1976) Geschichte im Gegenwartsdrama.
Stuttgart, Berlin, Köln, Mainz: Verlag W. Kohlhammer. Str. 39-53.
67. JAMESON, Fredric (1991) Postmodernism, or, The Cultural Logic of Late
Capitalism. Durham: Duke University Press.
68. JANCKE, Rudolf (1929) Das Wesen der Ironie: eine Strukturanalyse ihrer
Erscheinungsformen. Leipzig: Verlag J. A. Barth.
69. JAPP, Uwe (1983) Theorie der Ironie. Frankfurt am Main: Vittorio Klostermann.
70. JOHNSON, Edgar (1945) A Treasury of Satire. New York: Simon and Schuster.
71. JOHNSON, Uwe (1975) Max Frisch. Stich-Worte. Frankfurt am Main: Suhrkamp
Verlag.
72. JURGENSEN, Manfred (1968) Max Frisch. Die Dramen. Bern: Lukianos-Verlag
Hans Erpf.
73. KARASEK, Helmut (1969) Max Frisch. Velber bei Hannover: Friedrich Verlag.
74. KESTING, Marianne (1974) Das epische Theater. Stuttgart-Berlin-Köln-Mainz:
Verlag W. Kohlhammer.
75. KIERKEGAARD, Søren (1975) Ponavljanje. Pokušaj u eksperimentalnoj psihologiji
Konstantina Konstantinusa. Beograd: Grafos.
76. KIERKEGAARD, Søren (1990) Ili-ili. Sarajevo: Veselin Masleša – Svjetlost.
77. KIERKEGAARD, Søren (1989) The Concept of Irony With Continual Reference to
Socrates. Princeton, New Jersey: Princeton University Press.
78. KNAPP, Gerhard Peter (1979) Max Frisch. Aspekte des Bühnenwerks. Bern-Frankfurt
am Mein-Las Vegas: Peter Lang.
79. KNAPP, Gerhard Peter i KNAPP, Mona (1980) Max Frisch: Andorra. Frankfurt am
Main, Berlin, München: Verlag Moritz Dieserweg.
80. LAZAROWICZ, Klaus (1963) Verkehrte Welt: Vorstudien zu einer Geschichte der
deutschen Satire. Tübingen: Max Niemeyer Verlag.
81. LEITGEB, Christoph (2008) Barthes' Mythos im Rahmen konkreter Ironie:
literarische Konstruktionen des Eigenen und Fremden. München: Wilhelm Fink
Verlag.
82. LESSING, Gotthold Ephraim (2007) Nathan der Weise. Husum/Nordsee: Hamburger
Leseheft Verlag.
83. LUSSER-MERTELSMANN, Gunda (1976) Max Frisch. Die Identitätsproblematik in
seinem Werk aus psychoanalytischer Sicht. Stuttgart Akademischer Verlag HansDieter Heinz.
84. LÜTHE, Rudolf (2002) Der Ernst der Ironie: Studien zur Grundlegung einer
ironistischen Kulturphilosophie der Kunst. Würzburg: Verlag Königshausen &
Neumann.
85. LÜTHI, Hans Jürg (1981) Max Frisch. “Du sollst dir kein Bildnis machenˮ. München:
Francke Verlag.
86. MARX, Karl (2007) Der achtzehnte Brumaire des Louis Bonaparte. Frankfur am
Main: Suhrkamp.
87. MATZKOWSKI, Bernd (2009) Erläuterungen zu Max Frisch Andorra. Hollfeld:
Bange Verlag.
88. MELL, Max (1962): Prosa – Dramen – Verse. München: Albert Langen – Georg
Müller. Str. 129-166.
89. MENKE, Christoph (2009) Tragic Play, Irony and Theatre from Sophocles to Beckett.
New York: Columbia University Press.
90. MENNEMEIER, Franz Norbert (1975) Modernes deutsches Drama: Kritiken und
Charakteristiken: Band 2: 1933 bis zur Gegenwart. München: Wilhelm Fink Verlag.
91. MOLIÈRE (1950) Don Juan, Škrtac. Zagreb: Klasično kazalište, Državno izdavačko
poduzeće Hrvatske.
92. MOTEKAT, Helmut (1977) Das zeitgenössische deutsche Drama. Stuttgart-BerlinKölnMainz: Verlag W. Kohlhammer.
93. MUECKE, Douglas Colin (1969) The Compass of Irony. London: Methuen & Co.
Ltd.
94. MUECKE, Douglas Colin (1970a) Irony. London and New York: Methuen & Co. Ltd.
95. MUECKE, Douglas Colin (1970b) Irony and the Ironic. London and New York:
Methuen & Co. Ltd.
96. MÜLLER, Marika (1995) Die Ironie/Kulturgeschichte und Textgestalt. Würzburg:
97. Königshausen & Neumann.
98. MÜLLER-SALGET, Klaus (1996) Max Frisch. Stuttgart: Philipp Reclam jun. GmbH
& Co.
99. MÜLLER-SALGET, Klaus (2002) Max Frisch. U: ALLKEMPER, Allo i EKE,
Norbert Otto (2002) Deutsche Dramatiker des 20. Jahrhunderts. Berlin: Erich Schmidt
Verlag. Str. 334354.
100.
NEUMANN, Gerhart, SCHRÖDER, Jürgen i KARNICK, Manfred (1969)
DürrenmattFrisch-Weiss. Drei Entwürfe zum Drama der Gegenwart. München:
Wihlem Fink Verlag.
101. ORAIĆ TOLIĆ, Dubravka (2005) Muška moderna i ženska postmoderna: rođenje
virtualne kulture. Zagreb: Naklada Ljevak.
102. ORTEGA Y GASSET, José (1949) Betrachtungen über die Technik. Der
Intellektuelle und der Andere. Stuttgart: Deutsche Verlags-Anstalt. Str. 125-143.
103. PAPIÓR, Jan (1979) Die Ironie in der deutschsprachigen Literatur des 20.
Jahrhunderts (In Theorie und Grstaltung). Poznán: Uniwersytet im. Adama
Mickiewicza w Poznaniu.
104. PETERSEN, Jürgen H. (1989) Max Frisch. Stuttgart: Metzler.
105. PIRANDELLO, Luigi (1960) On Humor. Chapel Hill, N.C.: The University of North
Carolina Press.
106. PIRANDELLO, Luigi (1999) Šest osoba traži autora i ČALE, Morana (1999)
Pogovor. U: Gole maske. Zagreb: Školska knjiga. Str. 245-307. i 671-685.
107. PIRANDELLO, Luigi (2001) Nobelova nagrada za književnost 1934. Zagreb:
Školska knjiga.
108. PRANG, Helmut (1972) Die romantische Ironie. Darmstadt: Wissenschaftliche
Buchgesellschaft.
109. QUINTERO, Ruben (2011) A Companion to Satire: Ancient and Modern. Oxford:
WileyBlackwell.
110. RICHARDS, Ivor Armstrong (2004) Principles of Literary Criticism. London i New
York: Routledge.
111. RORTY, Richard (1995) Kontigencija, Ironija i solidarnost. Zagreb: Naprijed.
112. RUSSELL, Bertrand (2005) Mudrost zapada. Split: Marjan tisak.
113. SCHILLER, Friedrich (1967) Über naive und sentimentalische Dichtung u Schillers
Werke in fünf Bänden. Erster Band: Gedichte – Prosaschriften. Berlin i Weimar:
Aufbau-Verlag. Str. 248-343.
114. SCHLEGEL, Friedrich (2006) Kritike i fragmenti. Zagreb: Naklada Jurčić,
Filozofska biblioteka.
115. SCHMITZ, Walter (1979) Materalien zu Max Frisch “Biedermann und die
Brandstifter”. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
116. SCHMITZ, Walter (1985) Max Frisch: Das Werk (1931 – 1961). Studien zu
Tradition und Traditionsverarbeitung. Bern – Frankfurt am Main – New York: Peter
Lang.
117. SCHMITZ, Walter (1985) Max Frisch: Das Spätwerk (1962-1982). Tübingen:
Francke Verlag.
118. SCHMITZ, Walter (1987) Max Frisch. Frankfurt am Main: Suhrkamp Taschenbuch
Materialien.
119. SCHMITZ, Walter i WENDT, Ernst (1978) Materialien zu Max Frischs “Andorra”.
Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
120. SCHNELL, Ralf (1989) Die verkehrte Welt: literarische Ironie im 19. Jahrhundert.
Stuttgart: J. B. Metzlersche Verlagsbuchhandlung.
121. SCHOPENHAUER, Arthur (2009) Die Welt als Wille und Vorstellung. Köln:
Anaconda Verlag GmbH.
122. SCHUHMACHER, Klaus (1979) “Weil es geschehen ist”. Untersuchungen zu Max
Frischs Poetik der Geschichte., Königstein/Ts: Verlag Anton Hain Meisenheim
GmbH.
123. SCHULZE, Hagen (2011): Kleine deutsche Geschichte. München: Deutscher
Taschenbuch Verlag GmbH & Co. KG.
124. SEDGEWICK, Garnett Gladwin (2003) Of Irony especially in Drama. Vancouver:
Ronsdale Press.
125. SLABINAC, Gordana (1996) Zavođenje ironijom. Zagreb: Biblioteka L.
126. SOFOKLO (1996) Antigona – Kralj Edip. Zagreb: Školska knjiga.
127. STATES, Bert Olen (1971) Irony and Drama: A Poetics. London: Cornell University
Press.
128. STÄUBLE, Eduard (1967) Max Frisch. Ein Schweizer Dichter der Gegenwart.
Versuch einer Gesamtdarstellung seines Werkes. Amriswill: Bodensee-Verlag.
129. STEPHAN, Alexander (1983) Max Frisch. München: Verlag C. H. Beck.
130. STEPHAN, Joachim (1964) Satire und Sprache: zu dem Werk von Karl Kraus.
München: Anton Pustet.
131. STOJANOVIĆ, Dragan (1984) Ironija i značenje. Beograd: Zavod za udžbenike i
nastavna sredstva.
132. STORM, William (2011) Irony and the Modern Theatre. Cambridge: Cambridge
University Press.
133. STROHSCHNEIDER-KOHRS, Ingrid (1960) Die romantische Ironie in Theorie und
Gestaltung. Tübingen: Max Niemeyer Verlag.
134. SZONDI, Peter (2001) Teorija moderne drame 1880-1950. Zagreb: Biblioteka
Mansioni.
135. ŠPORER, David (2005) Novi historizam. Zagreb: AGM.
136. THEOPHRAST (2000) Charaktere. Stuttgart: Philipp Reclam jun.
137. THOMPSON, Alan Reynolds (1948) The Dry Mock: A Study of Irony in Drama.
Berkeley and Los Angeles: University of California Press.
138. TÖNNIES, Ferdinand (2012) Zajednica i društvo. Osnovni pojmovi čiste sociologije.
Zagreb: Kultura i Društvo.
139. WEISE, Adelheid (1969) Untersuchungen zur Thematik und Struktur der Dramen
von Max Frisch. Göppingen: Verlag Alfred Kümmerle.
140. WIMSATT, William Kurtz (1982) The Verbal Icon: Studies in the Meaning of
Poetry. Lexington, Kentucky: The University Press of Kentucky.
141. WORCESTER, David (1960) The Art of Satire. New York: Russell & Russell.
142. ZLATAR, Andrea (2010) RJEČNIK TIJELA. Dodiri, otpor, žene. Zagreb: Naklada
LJEVAK d.o.o.
143. ŽMEGAČ, Viktor (1982) Istina fikcije. Njemački pripovjedači od Thomasa Manna
do Günthera Grassa. Zagreb: Znanje.
Referentna literatura
1. BEKER, Miroslav (1979) Povijest književnih teorija: od antike do kraja devetnaestog
stoljeća, Zagreb: Liber.
2. BEKER, Miroslav (1999) Suvremene književne teorije. Zagreb: Matica Hrvatska.
3.
BERTENS, Hans (1994) Literary Theory. The Basics. London i New York: Taylor &
Francis.
4.
BEST, Otto Ferdinand (1994) Handbuch literarischer Fachbegriffe: Definitionen und
Beispiele. Frankfurt am Main: Fischer Taschenbuch Verlag.
5.
BITI, Vladimir (2000) Pojmovnik suvremene književne i kulturne teorije. Zagreb:
Matica hrvatska.
6.
BRAUNECK, Manfred i SCHNEILIN, Gerard (2007) Theaterlexikon 1. Begriffe
und Epochen, Bühnen und Ensembles. Reinbek bei Hamburg: Rowohlt Taschenbuch
Verlag GmbH.
7.
BUJAS, Željko (2005) Veliki englesko-hrvatski rječnik. Zagreb: Nakladni zavod
Globus.
8.
FRENZEL, Elisabeth (1976) Motive der Weltliteratur: ein Lexikon
dichtungsgeschichtlicher Längsschnitte. Stuttgart: Alfred Kröner Verlag.
9.
GREENE, William Chace (1965) The Choices of Criticism. Cambridge,
Massachusetts i London: The M.I.T. Press.
10. GUERIN L. Wilfred, LABOR Earle, MORGAN Lee, REESEMAN C. Jeanne i
WILLINGHAM R. John. (2005) A Handbook of Critical Approaches to Literature.
New York i Oxford: Oxford University Press.
11. HANSEN-KOKORUŠ, Renate, MATEŠIĆ, Josip, PEČUR-MEDINGER, Zrinka i
ZNIKA, Marija (2005) Deutsch-Kroatisches Universalwörterbuch. Njemačkohrvatski univerzalni rječnik. Zagreb: Nakladni zavod Globus, Institut za hrvatski
jezik i jezikoslovlje.
12. PAVIS, Patrice (2004) Pojmovnik teatra. Zagreb: Bibliotela Lex, izdanja
Antibarbarus.
13. SAGARRA, Eda i SKRINE, Peter (1997) A Companion to German Literature: from
1500 to the present. Oxford: Blackwell Publishers Ltd.
14. SCHWEIKLE, Günther i SCHWEIKLE, Irmgard (1990) Metzler-Literatur-Lexikon.
Begriffe und Definitionen. Stuttgart: J. B. Metzlersche Verlagsbuchhandlung.
15. SOLAR, Milivoj (2003) Povijest svjetske književnosti. Zagreb: Golden marketing.
16. SOLAR, Milivoj (2006) Rječnik književnog nazivlja. Zagreb: Golden marketing.
17. VON WILPERT, Gero (1969) Sachwörterbuch der Literatur. Stuttgart: Alfred
Kröner Verlag.
18. ŽMEGAČ, Viktor (2004) Kineski zid. U: DETONI-DUJMIĆ, Dunja (2004)
Leksikon svjetske književnosti: Djela. Zagreb: Školska knjiga. Str. 278.
Herunterladen